Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, πολιτισμός, διατροφή & πολιτική*

Κάποτε η διαθεσιμότητα της τροφής καθόριζε σε μεγάλο ποσοστό τη διατροφική ταυτότητα της κάθε περιοχής. Κάποτε οι καταναλωτές ήταν κυρίως οι παραγωγοί της τροφής (καταναλωτές- παραγωγοί). 

Ύστερα, η έκρηξη της βιομηχανίας (20ος αιώνας κυρίως) «γέννησε» πολλούς καταναλωτές (σκέτο). Υπήρξε η ποσοτική έκρηξη σε επίπεδο θερμίδων στις δυτικές χώρες και η δυνατότητα ταξιδιού τροφών, καρπών.
Σήμερα, στην Ελλάδα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ αναδύεται μια μετακαταναλωτική συμπεριφορά. Σήμερα έχουμε κυρίαρχα καταναλωτές, όπου η συμπεριφορά τους, διαμεσολαβούμενη από τους φορείς υγείας, το μορφωτικό επίπεδο, το κοινωνικό επίπεδο, το εκάστοτε πολίτευμα, την ανάγκη για αντισυμβατική συμπεριφορά, από τη μια μεριά, ή την ανάγκη για διακεκριμένη κατανάλωση, από την άλλη, είναι τέτοια που μπορεί να αναζητήσουν και πάλι την ταυτότητά τους μέσω της διατροφής και της κατανάλωσης παραδοσιακών προϊόντων, προϊόντων «τυπικών» ή/και «τοπικών». Ιδιότυπων προϊόντων, ως προς τις πρώτες ύλες, τη μέθοδο, την προέλευση, ακόμα και την ονομασία, προϊόντων που αναδομούν ταυτότητες προσωπικές και συλλογικές.

Οι διαιτολόγοι, αποτελούν έναν ιδιαίτερα χρήσιμο φορέα, μέσα από τον οποίο μπορεί να βοηθηθεί η δημιουργία ενός ranking παραδοσιακών προϊόντων, υγιεινών, πράσινων, δίκαιων και οικονομικά προσιτών, προσδίδοντας ένα θετικό πρόσημο, ένα «win για όλους»..

(*το παραπάνω κείμενο αποτελεί περίληψη της εισήγησής μου στο 1ο Συμπόσιο Ομάδας Δημόσιας Υγείας, του Πανελλήνιου Συλλόγου Διαιτολόγων- Διατροφολόγων, 28 Μαΐου 2016)

Δημήτρης Π. Μπερτζελέτος
Διαιτολόγος- Διατροφολόγος, MSc, MEd
Τρίπολη